Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Review - The Hobbit : An Unexpected Journey


Έφτασα στο τέλος του 2012 για να βγω από τον κινηματογράφο και να πω "Ω ρε τι είδα!". Αρκετές ταινίες κατάφερα να παρακολουθήσω φέτος στην μεγάλη οθόνη (να είναι καλά η what's up) αλλά σαν το "The Hobbit" καμία! Ο Peter Jackson αποφάσισε μετά την τεράστια επιτυχία του στο The Lord Of The Rings, να πάρει ένα ακόμη βιβλίο του John Ronald Reuel Tolkien και να το κάνει... τριλογία! Οι αντιδράσεις πολλών "κριτικών"; Τεράστιες! Το αποτέλεσμα; ΡΟΥΦΑ ΚΥΡΙΕ ΚΡΙΤΙΚΕ! Μιλάμε για μία από τις καλύτερες ταινίες εδώ και χρόνια και ανυπομονείς τόσο μα τόσο για την επόμενη! Και όχι απλά ήταν 160 λεπτά, αλλά δεν βαριόσουν σε κανένα σημείο! Τι κι αν πιάστηκε η μέση σου; Τι κι αν άκουγες τον μαλακά το διπλανό να στέλνει στην γκόμενα; Εκεί κολλημένος στην οθόνη!!!


Πάμε τώρα στα... της ταινίας! Ακολουθούν ελάχιστα σπόιλερ οπότε συνεχίστε να διαβάζετε. Ο Μπίλμπο Μπάγκινς γράφει για τον Φρόντο το βιβλίο του και του εξιστορεί όλα όσα συνέβησαν στις περιπέτειες του ξεκινώντας 60 χρόνια πριν. 13 νάνοι μπαίνουν στο σπίτι του Μπίλμπο απροσκάλεστοι και του τρώνε τα πάντα! Ακολουθεί ο αγαπημένος μας Γκάνταλφ που του εξηγεί τι έχει συμβεί. Χρόνια πριν, οι νάνοι ζούσαν ειρηνικά και γαλήνια στο Erebor. Ήταν πλούσιοι στα ορυχεία τους και ευτυχισμένοι όσο ποτέ άλλοτε. Όμως μια μέρα ένας μεγάλος δράκος τους επιτέθηκε. Διέλυσε τα σπίτια τους και η Erebor "έπεσε". Τώρα οι 13 νάνοι και ο Γκάνταλφ, ζητούν την βοήθεια του Μπίλμπο ώστε να πάρουν πίσω την πόλη του! Το Χόμπιτ δεν μπορεί να πει "όχι" σε μια τόσο σπουδαία πρόκληση και τους ακολουθεί στην μεγάλη τους περιπέτεια.


Ο Αzog είναι ένας από τους αρχηγούς των Ορκ και ο βασικός κακός της πρώτης ταινίας από τις 3. Πολλές σκηνές μάχης που σε κάνει να νοσταλγείς τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ορκ, Ξωτικά, Χόμπιτ, Μάγοι και παλιοί μας γνώριμοι συνδυάζουν εξαιρετικά την μαγεία για το νέο ταξίδι στην Μέση Γη. Επίσης, μαθαίνουμε τι έγινε ακριβώς με το Ένα Δαχτυλίδι και πως το πήρε ο Μπίλμπο από το Γκόλουμ. Η λογική λέει ότι δεν θα ξαναδούμε το Γκόλουμ από εδώ και πέρα. 


Πριν ξεκινήσει η ταινία έλεγα πως μπορώ να συμπαθήσω τους νάνους; Πραγματικά ποτέ δεν τους είχα και σε μεγάλη υπόλειψη και φοβόμουν μήπως αυτό με κάνει να χαλαστώ στην ταινία. Φυσικά και διαψεύστηκα! Λάτρεψα και τους 13. Μπαίνεις στον κόσμο τους με έναν πολύ μαγικό τρόπο και σε κάθε μάχη εύχεσαι να μην πεθάνει κανείς! Τα εφέ της ταινίας είναι εξωπραγματικά και σε κάνουν να μην θες να τελειώσει παρ'όλο που είσαι 3 ώρες εκεί και έχει πιαστεί ο κώλος σου! 


Για το Soundtrack της ταινίας δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Το περιμέναμε υπέροχο και έτσι ήταν! Από την αρχή που θύμιζε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, έως το τραγούδι των νάνων αλλά και τα νέα υπέροχα κομμάτια. Το Χόμπιτ λοιπόν, σε ξαναταξιδεύει στην Μέση Γη, στις επικές μάχες, στα βιβλία του μεγάλου Τόλκιν, σε έναν κόσμο μαγικό που μόνο η Μέση Γη μπορεί να σου προσφέρει...

Βαθμολογία ταινίας : 10/10(H Καλύτερη Ταινία του 2012 Αναμφίβολα)

Quote(ποια να πρωτοδιαλέξεις) ταινίας : “There is more in you of good than you know, child of the kindly West. Some courage and some wisdom, blended in measure. If more of us valued food and cheer and song above hoarded gold, it would be a merrier world.” 

“Far over the misty mountains cold
To dungeons deep and caverns old
We must away ere break of day
To seek the pale enchanted gold.

The dwarves of yore made mighty spells,
While hammers fell like ringing bells
In places deep, where dark things sleep,
In hollow halls beneath the fells.

For ancient king and elvish lord
There many a gleaming golden hoard
They shaped and wrought, and light they caught
To hide in gems on hilt of sword.

On silver necklaces they strung
The flowering stars, on crowns they hung
The dragon-fire, in twisted wire
They meshed the light of moon and sun.

Far over the misty mountains cold
To dungeons deep and caverns old
We must away, ere break of day,
To claim our long-forgotten gold.

Goblets they carved there for themselves
And harps of gold; where no man delves
There lay they long, and many a song
Was sung unheard by men or elves.

The pines were roaring on the height,
The wind was moaning in the night.
The fire was red, it flaming spread;
The trees like torches blazed with light.

The bells were ringing in the dale
And men looked up with faces pale;
The dragon's ire more fierce than fire
Laid low their towers and houses frail.

The mountain smoked beneath the moon;
The dwarves, they heard the tramp of doom.
They fled their hall to dying fall
Beneath his feet, beneath the moon.

Far over the misty mountains grim
To dungeons deep and caverns dim
We must away, ere break of day,
To win our harps and gold from him!” 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου